Προσωπικά σέβομαι και το Λάο Τσε και όλους τους σοφούς που στόχευσαν και πορεύτηκαν στην ουσία της αλήθειας που άμεσα μας αφορά, (και κατά τη γνώμη μου δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί) δηλαδή, γιατί ήρθαμε, ποιοι είμαστε και που πάμε. Ο τρόπος που σκέπτονται, γράφουν και αποφαίνονται οι σοφοί, δεν υπήρξε για μένα ποτέ ελκυστικός. Έχω τις απόψεις μου που δεν είπα βέβαια ποτέ πως είναι σωστές αλλά είναι αυτές που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μου. Κάποιες από αυτές καταθέτω στο μυθιστόρημά μου ο Τρόφιμος. Συμβαίνει να βλέπω ποιητικά και μεταφυσικά τον κόσμο.
@
Δεν μου είναι όλα τα γήινα αδιάφορα. Υπάρχουν γήινα πράγματα που τιμούν τον δημιουργό τους, τον Μεγάλο Ποιητή. Αγαπώ αρκετά από αυτά που οι σοφοί (με θρησκευτικές τάσεις) χαρακτηρίζουν άχρηστα. Κάθε άλλο παρά μάταιος μου φαίνεται τούτος ο κόσμος και η ζωή που περνάμε μαζί του. Μόνο που μικρή μου φαίνεται η ζωή , σαν δείγμα από ένα όλον, που σου αρέσει αλλά δεν μπορείς να πάρεις το όλον, μένεις στο δείγμα.
@
Δεν μου αρέσει η διαρκής αντιπαράθεση της Ύλης και του Πνεύματος, μέσα από διάφορες δοξασίες και φιλοσοφίες. Θα μου άρεσε όμως πολύ όπως γράφω στον Τρόφιμο, η Ύλη να εξελίσσεται μέσα στο χρόνο να ανεβαίνει αναζητώντας την τελειότερη μορφή της και παράλληλα με την Ύλη να ανεβαίνει και το Πνεύμα, εξελισσόμενο κι αυτό, ώστε να έχουμε μια παράλληλη πορεία αέναης Τελείωσης και συμφιλίωσης της Ύλης και του Πνεύματος. Θα ήθελα, θα μου άρεσε να γίνει έτσι. Κι επειδή το θέλω τόσο πολύ, το πιστεύω σα να υπάρχει.. (Στο δικό μου πνευματικό κόσμο φυσικά)
@
Δεν θα ήθελα ν' ακολουθήσω τη σκέψη και την πορεία σοφών, γιατί πρώτα δεν είναι ποιητική όπως η θέασή μου και γιατί δεν θέλω να αναγκάσω τον εαυτό μου να βαδίσει αποκλειστικά προς μια πορεία αλλά να έχω τη δυνατότητα να την αλλάξω. Τα ρούχα τής σοφίας με στενεύουν, θέλω φαρδιά ρούχα να έχω άνεση και να είναι προσαρμοσμένα στο ξεχειλωμένο μου "θέλω". Την ώρα που η γάτα έρχεται στην αγκαλιά μου και ζητάει χάδια, με κάνει να βλέπω το σοφό αχρείαστο.
@
Ο σκουπιδότοπος που ανέφερες σαν τρόπο ζωής που μας επιβάλλουν, είναι μια φοβερή δοκιμασία. Όμως οι άνθρωποι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εναντιωθούν και ν' απαιτήσουν μια καλύτερη ζωή. Άλλοι από ανάγκη (μεγάλη κατάρα η ανάγκη) κι άλλοι γιατί προσπαθούν να επωφεληθούν από τις αδυναμίες του σκουπιδότοπου για να πλουτίσουν ενισχύοντάς τον τελικά. Οι πολιτικοί αγώνες (σήμερα) λειτουργούν συνήθως σαν ασπιρίνες και μετά πάλι τα ίδια. Από τον σκουπιδότοπο της ζωής μας διαλέγω την ομορφιά όπου τη βρίσκω, και τη βρίσκω συχνά, αφού δεν τη ζητούν πολλοί και ο τρόπος της ζωής μας έχει καταντήσει την ομορφιά, είδος επουσιώδες σε επάρκεια. Το σωστό θα ήταν να την έβρισκα δύσκολα, γιατί πολλοί θα τη ζητούσαν.
@
Για τις οντολογικές ανησυχίες: Έχω την αίσθηση πως ήρθα εδώ σαν ένα πράσινο φύλλο που θα μαραθεί, θα πέσει και στη θέση του θα βγει άλλο. Ενώ θα ήταν πιο δίκαιο να έχω καλύτερη τύχη, αφού με προίκισαν με πνεύμα, αισθήματα κι ένα σώμα , πολυσύνθετο εργοστάσιο. Συχνά διερωτώμαι γιατί με προίκισαν με τόσα πολλά αν πρόκειται να μαραθώ τόσο γρήγορα. Συχνά όμως με κάνει να ξεχνιέμαι ένας υφέρπων πόνος που έρχεται όταν βλέπω αλλά δεν μπορώ να αγγίξω, μια οντότητα γήινης ομορφιάς.
@
Τέλος, αν ο Πλάτων τα έλεγε καλά ότι η ποίηση προηγείται της φιλο-σοφίας θα με...έβρισκε απόλυτα σύμφωνο αφού στην Τέχνη που ασκεί ένας ποιητής εμπεριέχεται ταυτόχρονα η σκέψη και η αισθητική. Χώρια που η Τέχνη προσπαθεί να κοιτάξει πέρα από τη φύση και τον άνθρωπο δίνοντας την ευκαιρία στη φιλο-σοφία να πάρει τη σκυτάλη. Έχω λοιπόν την αίσθηση ότι την Ουτοπία που παράγει η Ποίηση, την παίρνει η Φιλοσοφία για να την κάνει δυνατότητα. Αυτά τα λίγα από μένα και τα πολλά.
Κι ένα καλό νέο για το Blog μας: H ιστοσελίδα του GREEK AMERICAN NEWS AGENCY προτείνει στη πρώτη σελίδα του, το Blog "Ο Θεός στο καφενείο"που ανήκει σε όλους μας και το διαμορφώνουμε όλοι μας.
