Πέμπτη, Μαρτίου 10, 2011

Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ….


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Μετά την προσαγωγή των συνταξιούχων, στο βωμό του θυσιαστηρίου,

για τη…. σωτηρία της πατρίδας, των συνταξιούχων που ήδη για 30-40 χρόνια συντηρούσαν ως εργαζόμενοι το φορολογικό και το ασφαλιστικό της χώρας, το φαινόμενο της κατάθλιψης , περιέργως δεν παρουσιάζεται τόσο στα εύκολα αυτά θύματα, όσο στους συνδικαλιστικούς στρατούς της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Συγκοινωνίες και άλλες…δημοκρατικές δυνάμεις, που λυσσαλέα διαδηλώνουν και αντιστέκονται με μαχητικές δηλώσεις, για τη διατήρηση των προνομίων τους και τη ΜΗ συμμετοχή τους στο συμμάζεμα του δημοσίου που διογκώθηκε σαν εφιάλτης, καθώς και στη τεράστια μαύρη τρύπα της οικονομίας που μας προίκισε ο σιωπών και κρυπτόμενος πρώην πρωθυπουργός.

Μήπως λοιπόν να ξαναφέρουμε τους συνταξιούχους στο θυσιαστήριο;

Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. της 25ης Μαρτίου, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά για τη χώρα μας, η κυβέρνηση δια του πρωθυπουργού πρέπει να βγει και να πει την αλήθεια για την κατάσταση της χώρας και να τεθεί ανοιχτά το ζήτημα της συμμετοχής όλων των Ελλήνων, ο καθείς ανάλογα με το έχει του , στη κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα.

Γιατί, αν η ανάγκη ήταν πράγματι τόσο δραματική ώστε να θυσιαστούν πρώτοι-πρώτοι οι συνταξιούχοι, τότε δεν πρέπει να μείνει κανένας Έλληνας από το δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο χώρο (ΔΕΚΟ) καθώς και των πλουσίων που παριστάνουν τους φτωχούς , που να μη συμμετέχει στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνά η Ελλάδα.

Πολλοί αναρωτιούνται για το ρόλο της Εκκλησίας στην ελληνική κρίση. Η Εκκλησία συχνά δια του μητροπολίτη Άνθιμου και των ομοίων του, εκτοξεύει εθνικιστικά πυροτεχνήματα για την πατρίδα, τα συμφέροντά της , την ιστορία της, τη διαφύλαξή της από τους εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους και άλλα γραφικά, ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό του…Προφήτου, ότι στην Ελλάδα όποιος έχει μεγάλο στόμα, είναι ακριβώς αυτός που δεν κάνει τίποτα…. Εκτός αν εξαναγκασθεί από την κυβέρνηση, και από όλους εμάς τους πολίτες, που θα τους πούμε ότι τα προνόμιά τους, μας τελείωσαν.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, που εμφανίζει πλήρη έλλειψη συντονισμού, που πάσχει από τις προσωπικές στρατηγικές υπουργών για το ποιος θα αναδυθεί ως διάδοχος του Παπανδρέου στο μέλλον, αφήνει την εντύπωση, ότι ενώ η χώρα καίγεται, οι υπουργοί της κυβέρνησης κάνουν «μιζ αν πλι»….

Είναι πολιτική ανωριμότητα και ευθυνοφοβία για τον πρωθυπουργό, να κυβερνά με τα σύνδρομα των Μ.Κ.Ο. , τα υστερικά ξεφωνητά κάποιων κομμάτων της αντιπολίτευσης και εθνικιστικών κύκλων, και να αναγγέλλει ότι θα κάνει νόμο με τον οποίο δεν θα επιτρέπεται η πώληση γης…. Μακάρι να πουλιόταν κ. πρωθυπουργέ, αντί να την κλέβουν και να την καταπατούν οι ίδιοι και οι ίδιοι που ξεσκίζουν τις σάρκες της χώρας. Δηλαδή, όταν καταπατούν δημόσια γη οι Έλληνες επιτήδειοι, αυτή η γη συνεχίζει να είναι ελληνική και όταν πουληθεί θα πάψει να είναι;;;;

Η συναισθηματική σαχλαμάρα είναι δυστυχώς αναπόσπαστο τμήμα της νεοελληνικής σκέψης που παρασύρει όσους πολιτικούς υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, με αποτέλεσμα να μην παίρνονται στοχευμένες αποφάσεις ώστε να μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της..

Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει ΚΑΘΕ δυνατότητα άντλησης χρημάτων για να βγει από το αδιέξοδο. Ήδη στην Ε.Ε. μας λένε: Θέλετε συνεχώς χρήματα δάνεια και διευκολύνσεις. Ε, βάλτε και σεις κάποια χρήματα στο τραπέζι!!! Εννοώντας να πουλήσουμε-αξιοποιήσουμε ΚΑΙ δημόσια περιουσία, ώστε να δείξουμε ότι έχουμε τη θέληση να αποπληρώσουμε το χρέος, για να μην υποβαθμίζουν κάθε τρεις και λίγο την πιστοληπτική μας ικανότητα οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης των οικονομιών, που ζητούν ευκαιρία να κάνουν τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια.

Πάντως η εθνική κατάθλιψη δεν πρόκειται να φύγει αν οι μισοί Έλληνες περιμένουν τους άλλους μισούς να πληρώσουν τα σπασμένα, και αν η κυβέρνηση δεν χτυπήσει καίρια τη φοροδιαφυγή και δεν γίνει αποτελεσματικός αλιέας επενδύσεων στη χώρα ώστε να πάρει μπροστά και η μηχανή της ανάπτυξης.

Προϋπόθεση όμως, όλων αυτών είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Και ως αντίληψη πολιτικής διαχείρισης των θεμάτων της χώρας αλλά κυρίως ως αυστηρή εφαρμογή των νόμων υπό το άγρυπνο μάτι του δικαστικού σώματος και τη διαρκή παρεμβατικότητα των εισαγγελέων. Χωρίς την πλήρη λειτουργία του βασικού αυτού πυλώνα της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να αλλάξει απολύτως τίποτα.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος